Ten pamiętnik piszę dla mojej córeczki żeby wiedziała, jak kruche i wartościowe jest życie. Wierzę, że Laura będzie żyła, że wyzdrowieje i że kiedyś będzie mogła to przeczytać...
Od prawie dwóch tygodni właściwie nie śpimy, chodzimy po ścianach ze zmęczenia, czujemy się niczym Zombie i zapewne tak wyglądamy – chociaż dla własnego komfortu psychicznego, wolę nie sprawdzać tego w swoim lustrze. Każda noc jest spektakularnie zarwana, ponieważ alarmy w respiratorze wyją nieustannie. A Kuba i ja, niczym lunatycy, wstajemy naprzemiennie, by jakoś temu zaradzić… Pechowa rurka foniatryczna, założona...
Czytaj Dalej
Wielu z Was zapewne się martwiło, dlaczego przez kilkanaście dni blog był wyłączony, a ja nie odpowiadałam na wiadomości i właściwie nie dawałam znaku życia. Cóż, każdemu z nas zdarzają się takie momenty, kiedy nie ma siły po prostu na nic, a jedyne, czego pragnie, to na długo zaszyć się przed całym światem. Mnie akurat takie uczucie dopadło, a...
Czytaj Dalej
TEN WPIS ZOSTAŁ PRZENIESIONY DO PRYWATNEGO ARCHIWUM. To nie tak miało być… Pakując walizki wyobrażaliśmy sobie sielankową historię z happy endem, nie zaś dramat z elementami horroru. Przepełnieni optymizmem pojechaliśmy do Poznania na proces stopniowego przygotowania Laury do wentylacji nieinwazyjnej pod okiem wybitnych specjalistów, proces łagodnego przejścia z oddychania poprzez rurkę tracheostomijną na maski, a następnie całkowitą likwidacji tracheostomii. Wszystko...
Czytaj Dalej
Dziś z samego rana obudził nas telefon – najbliższa niedziela, popołudnie, Poznań, Oddział Intensywnej Terapii, obecność obowiązkowa… Pobudka była wyjątkowo szokująca, gdyż nie spodziewaliśmy się tak nagłej zmiany planów – wcześniej informowano nas, że pojedziemy do Poznania dopiero w drugiej połowie czerwca. Nie przewidzieliśmy też dla Laury tak oryginalnego prezentu z okazji Dnia Dziecka… Podczas, gdy inne dziecaki będą...
Czytaj Dalej
Dawno nie pisałam, nawet nie wchodziłam na bloga i w natłoku codziennych spraw nie zauważyłam, że stuknęła nam tutaj naprawdę okrągła liczba. Dziesięć milionów odsłon przez około 4,5 lata istnienia bloga – to liczba nie byle jaka, warta zauważenia i wyniesienia na piedestały. Wszak świadczy ona o Waszej tu nieustającej obecności. Więc jak to uczcić? Hmmmm…. Tym razem, zamiast...
Czytaj Dalej
Południowcy wreszcie do nas przyjechali! Zmieścili się na dwóch łóżkach i jednym materacu, zaadoptowali całą wolną przestrzeń na swoje bagaże, przywieźli chleb samodzielnie wypieczony na zakwasie oraz kiełbasę (tak na wszelki wypadek, gdybyśmy tu na Północy przymierali głodem), a także wprowadzili do obejścia mnóstwo humoru, wigoru i pozytywnych wibracji. Laura była po prostu wniebowzięta – w końcu rzadko się...
Czytaj Dalej
Tak wiele mam Wam do napisania, a tak niewiele na to czasu. Pęd codzienności osiąga niekiedy zawrotną prędkość światła, a ja oszołomiona ilością spraw „na już” naprawdę nie wiem, od czego zacząć ich załatwianie. W takich przypadkach potrzeba pisania bloga zawsze schodzi na dalszy plan i zmuszona jest czekać na dogodniejsze, spokojniejsze czasy. Mam nadzieję, że takowe niedługo nadejdą,...
Czytaj Dalej
