Komu w drogę, temu czas

Autor: Emilia, mama Laury Data: lipiec 19, 2014 Kategoria: Historia Laury | komentarzy 39

Miałam przed wyjazdem już nic nie pisać, ale jednak jeszcze ze dwa zdania naskrobię. Wiecie, ile frajdy może dawać pakowanie walizek? Duuuuuuuuuużo, zwłaszcza, jeśli jedzie się na upragnione, pierwsze od kilku lat wspólne wakacje! Nie licząc rowerów i przyczepki rowerowej, mamy do spakowania tak dużo rzeczy, że nawet nie wiem, od czego zacząć. Kuba zatroskany ograniczoną powierzchnią naszego bagażnika, każe mi zmniejszyć ilość zabieranych rzeczy do niezbędnego minimum. A ja jestem całkowicie przeciwnego zdania – najchętniej zabrałabym milion drobiazgów na tak zwany wszelki wypadek, bo przecież nie wiadomo, co będzie Laurze potrzebne podczas długiego wyjazdu.

Na pierwszym miejscu są oczywiście sprzęty i akcesoria medyczne, bez których nigdzie nie możemy się ruszyć – chyba nawet zabierzemy ze sobą ogromny koncentrator tlenu na wypadek jakiegoś przeziębienia córki. Na drugim rzeczy niezbędne do pielęgnacji Laury i jej ubrania, a dopiero na ostatnim miejscu nasze bagaże. Zabawek nie zabieramy wcale, gdyż po pierwsze już się nie zmieszczą do samochodu, a po drugie dobrze nam zrobi porządny odwyk od plastiku. Jeśli w przerwach między zwiedzaniem zabytków i wycieczkami rowerowymi, Laurze przyjdzie ochota się w coś pobawić, to wówczas zorganizujemy zawody na zaprojektowanie najlepszej zabawki z patyków, liści, piasku i kamieni. No!

Kuba gdzieś się zmył na kilka godzin, Laura po raz setny układa puzzle ze Smerfami, a ja wracam do żmudnego pakowania. Jak widzicie poniżej, pamiątkowe selfie przed wyjazdem zostało już zrobione. Natomiast z wakacji obiecuję przywieźć od groma lepszej jakości zdjęć, ponieważ mam zamiar podrasować nieco moje amatorskie zamiłowanie do fotografii. Kto wie, może nawet pójdzie w ruch kamera i uda mi się zrobić po powrocie jakiś wesoły film. No dobra, komu w drogę, temu czas! W takim razie do zobaczenia niebawem i koniecznie trzymajcie kciuki za pogodę na południu Polski! Pierwszą część urlopu spędzimy w Krakowie, a drugą w górach :).

PS.

Mamy kolejny sukces w starciu z chorobą Hirschsprunga! Po czterech latach dietetycznych zmagań, Laura w końcu zaczęła pić soki owocowe, co zresztą widać na załączonym niżej obrazku :). Wprawdzie na razie wyłącznie świeżo wyciskane soki jabłkowe oraz marchewkowe i to w dodatku mocno rozcieńczone. Ale i tak jest to wspaniała nowina, gdyż jeszcze do niedawna przewód pokarmowy Laury nie tolerował ani jednej kropelki soku. Aż chce się żyć, gdy każdy nowy dzień jest lepszy od poprzedniego!