Laurkowy pęd rozwojowy

Autor: Emilia, mama Laury Data: marzec 24, 2012 Kategoria: Historia Laury | komentarzy 79

Ostatni weekend był na wariackich papierach, ponieważ dwukrotnie musieliśmy jechać z Laurą do szpitala do Gdańska. Pobudka w sobotę i niedzielę o 6:00 rano, a następnie pakowanie wszystkich zabawek i wyjazd na badania, które już od dawna planowałam. Wreszcie udało mi się przeprowadzić Laurce profilaktyczne badanie za pomocą holtera – urządzenia monitorującego pracę serca w sposób ciągły, czyli co najmniej przez 24 godziny. Z serduszkiem Laurki na szczęście nie dzieje się nic niepokojącego, ale ponieważ Laura jest dzieckiem podwyższonego ryzyka, to postanowiłam dmuchać na zimne i zrobić jej to badanie tak na wszelki wypadek.

W sobotni poranek lekarz ze szpitala przykleił elektrody na malutkie ciało córeczki i podłączył holter, który wyglądem przypominał skrzynkę o wymiarach około 15×20 cm. Dla Laurki urządzenie było dość ciężkie, więc obawiałam się, że nie będzie ona chciała go nosić. Byłam jednak w wielkim błędzie i nie doceniłam zdyscyplinowania mojej małej dziewczynki… Otóż Laura nie protestowała wcale i dzielnie nosiła holter w plecaczku aż do niedzieli. I chociaż z powodu ciężaru na plecach córka często się przewracała, to mimo tego bez słowa skargi znów wstawała na nogi i szła dalej, cały czas pozostawiając plecak na swoich barkach.

Następnego dnia pojechaliśmy do szpitala zdjąć urządzenie, ale niestety na wynik badań trzeba poczekać aż miesiąc, więc jeszcze go nie znamy. Korzystając z tego, że byliśmy w Gdańsku, pojechaliśmy także do drugiego szpitala na oddział gastroenterologiczny, aby zrobić dziecku kontrolne badania krwi. Wyniki wyszły po prostu idealne, ale mimo tego lekarze nie odważyli się jeszcze odstawić córeczce kroplówek. Najprawdopodobniej kroplówki będą musiały być podawane jeszcze przez jakieś trzy miesiące, ale dłużej już raczej nie. Jak wszystko pójdzie dobrze, to przed drugimi urodzinami Laury pożegnamy raz na zawsze kroplówki i znienawidzony cewnik Broviaca!

Po obskoczeniu wszystkich szpitali zostało nam trochę wolnego czasu, więc wybraliśmy się na gdyński bulwar, gdzie po raz pierwszy w życiu Laura zobaczyła morze. Była niezwykle zainteresowana nowym otoczeniem i wielką wodą, ale najbardziej ze wszystkiego spodobały jej się ptaki – łabędzie, mewy oraz gołębie przymilające się do spacerowiczów z nadzieją na jakiś mały okruszek chleba.

Po spacerze zjedliśmy pyszny obiad w restauracji, w której ku mojemu pozytywnemu zaskoczeniu, był przewijak oraz krzesełko do karmienia dzieci. Mieliśmy zatem komfortowe warunki do jedzenia wyśmienitego pstrąga i do podziwiania przez restauracyjne okna wpływających do portu statków.

Uroczy weekend szybko minął, a my wróciliśmy do domu bardzo zadowoleni z wycieczki. Zawsze jestem szczęśliwa, kiedy uda nam się gdzieś pojechać, ponieważ zmiana otoczenia wspaniale działa na Laurę. Córeczka jest tak ciekawa świata, że chłonie wszelkie bodźce z zewnątrz niczym gąbka wodę! Dzięki temu robi niesamowite postępy rozwojowe, zadziwiając nie tylko lekarzy, ale także nas – domowników.

Laurka już nie chodzi – teraz ona po prostu biega, poza tym wydaje strasznie dużo różnych dźwięków, co według mnie jest rychłą zapowiedzią jej pierwszych naprawdę świadomych słów. Córeczka stała się ostatnio niezwykle rozumna, czasem wręcz mam wrażenie, że przebywam z kilkuletnim dzieckiem, a nie z dwulatkiem. Zaczęła wykonywać moje rozmaite polecenia, nawet te bardzo skomplikowane – wydaje mi się, że Laura rozumie niemal wszystko, co do niej mówię. Zaczęła sama się rozbierać, sama sprzątać zabawki po zakończonej zabawie, układać książeczki, obsługiwać sprzęty (majstruje między innymi przy pralce i zmywarce)… Byłam na przykład w dość dużym szoku, kiedy odkryłam, że moje dziecko potrafi obsługiwać dotykowe ekrany telefonów i tabletów… Laura sama uruchamia oba urządzenia oraz włącza sobie piosenki na YouTube. Zupełnie świadomie podchodzi do tableta, wciska główny przycisk urządzenia, a następnie paluszkiem stuka w ikonki znajdujące się na wyświetlaczu. Kiedy uda jej się trafić w wyszukiwarkę z historią przeglądania YouTube, to wtedy córeczka jest już w siódmym niebie… I wołami nie można jej odciągnąć od „śpiewającego” piosenki wyświetlacza.

Laura ostatnio przejawiła także niezwykłe zamiłowanie do literatury. Non stop przynosi książeczki i domaga się ich czytania, a dziś na przykład zażądała pójścia na spacer z plecakiem i książką. No i nie było wyjścia – trzeba było włożyć książkę do plecaka, plecak zaś na plecki Laury i dopiero można było udać się na planowany spacer. Laura wskazuje też na wiele rzeczy i obrazków palcem, potrafi wskazać większość części ciała, no i potrafi wejść po schodach na pierwsze piętro na nóżkach, trzymana tylko za jedną rękę. Opanowała też do perfekcji mowę bierną i gestykulację, dlatego bez najmniejszych problemów komunikuje się z domownikami. Próbuje się nawet komunikować z naszym kotem, choć on podchodzi do tego dość sceptycznie i zazwyczaj ucieka przed Laurą tam, gdzie pieprz rośnie. Córka wykazuje też niezwykłe, trochę pedantyczne, zamiłowanie do porządku – ciągle coś układa, sprząta, składa ubrania, podnosi z podłogi rzeczy, które na nią spadły, bierze do ręki szmatkę i wyciera nią meble.

W ogóle w ostatnich tygodniach Laura jakoś niesamowicie przyśpieszyła rozwojowo, tak że nawet ja nie nadążam nad wszystkimi zmianami. Szczęśliwa jestem z tego powodu niezmiernie, zwłaszcza, że w udało się osiągnąć sukcesy nie tylko w rozwoju Laury, ale także w temacie jej diety. Po wielu wysiłkach i wielu miesiącach karmienia dziecka wyłącznie supermarketowymi obiadkami, wreszcie udało się wprowadzić do jadłospisu kilka nowych produktów. Dziś, oprócz kupowanych obiadków, Laura dostaje również kaszę jaglaną, makaron kukurydziany, pomidory i przetwory pomidorowe, jaja kurze oraz przepiórcze, chrupki kukurydziane, wafle ryżowe, a także banany. Natomiast w planach na następny tydzień jest także dynia oraz kleik ryżowy :).

Rozwój Laury przebiega bardzo intensywnie, więc co dzień stajemy na głowie, aby zapewnić jej jak najwięcej dodatkowych bodźców stymulujących mózg. Wymyślamy różne kreatywne zajęcia i zabawy, tak aby plastyczny mózg dziecka rozwijał się w jeszcze szybszym tempie. Dlatego właśnie wspólnie z Laurą sortujemy i układamy akcesoria medyczne, naśladujemy głosy zwierząt, lepimy placki z masy solnej, obsługujemy komputery i telefony, wspólnie słuchamy muzyki, a także czytamy, czytamy i jeszcze raz na głos czytamy mnóstwo książek dla dzieci. Ponieważ za oknem wiosna w pełni, to wymyśliliśmy już Laurze nową zabawę na słoneczne dni – malowanie farbami po brystolu przy pomocy dłoni. Jak tylko zrobi się trochę cieplej, to wystawię na ogród brystol oraz specjalne, bezpieczne farbki dla dzieci. A następnie pozwolę Laurze moczyć w tych farbach dłonie i stopy – bardzo jestem ciekawa, jakie dzieła sztuki z tego powstaną… Oczywiście nasze wiosenne plany uwzględniają także piaskownicę i robienie babek z piasku :).

No ale żeby nie było zbyt różowo, to jest jeszcze jedna rzecz – dość przykra i ciężkostrawna…

Wreszcie, po wielu miesiącach oczekiwania, Sąd Okręgowy w Gdańsku wydał decyzję o zabezpieczeniu alimentacyjnym i nakazał mojemu prawie byłemu mężowi płacić alimenty. Niestety, decyzja ma moc tylko na papierze, a Laura nadal pozostaje bez pieniędzy. A to dlatego, że jej biologiczny ojciec nie odczuwa najmniejszej nawet potrzeby finansowego wspomagania mnie w utrzymaniu dziecka. Tak więc na dzień dzisiejszy mam papier, ale nie mam ani jednej złotówki, ponieważ ojciec Laury odmówił płacenia alimentów, a decyzję Sądu zaskarżył… Teraz córeczka i ja musimy czekać, aż Sąd ustosunkuje się do jego skargi i wyda nową decyzję o zabezpieczeniu alimentacyjnym, a to oczywiście może potrwać bardzo długo.

Matko Polko, umiesz liczyć, licz na siebie…

Zabawa z masą solną – więcej zdjęć w galerii