15 kilogramów

Autor: Emilia, mama Laury Data: luty 16, 2016 Kategoria: Historia Laury | komentarze 44

Już trzeci raz Laura świętuje osiągnięcie 15 kilogramów wagi. Od niepamiętnych czasów walczyliśmy o taki wynik niczym lwy, długimi tygodniami, a nawet miesiącami. Jednak za każdym razem, tuż przed hucznym otwarciem szampana (Pikolo), nawiedzały córkę poważne komplikacje zdrowotne i w ciągu zaledwie kilku dni waga leciała w dół o 1-2 kg. W ubraniach Laura wyglądała wówczas bardzo mizernie, zaś bez nich – po prostu drastycznie…

Ale tym razem jest inaczej. Waga powyżej piętnastki utrzymuje się już od trzech dni, a nawet ma delikatną tendencję wzrostową. Laura jest w wyśmienitej kondycji fizycznej i psychicznej. Ma doskonały apetyt, przeogromną chęć do zabawy oraz zadowalającą kondycję oddechową, co jest dla nas najlepszym potwierdzeniem jej stabilnego stanu zdrowia. I chociaż wyniki krwi sprzed kilku tygodni ujawniły infekcję, niedobory oraz początki anemii, to obecnie wygląd oraz zachowanie córki świadczą o tym, że kryzys został zażegnany. Przynajmniej na jakiś czas…

Od grudniowego pobytu Laury i Kuby w szpitalu, bardzo pilnujemy, aby nie dopuścić ponownie do zbyt dużego spadku wagi czy też odwodnienia organizmu. Nauczyliśmy się natychmiast reagować na wszelkie niepokojące sygnały i to właśnie ta reakcja pozwala uchronić Laurę przed kolejnym dramatem, a tym samym przed szpitalem. Za każdym razem, gdy tylko brzuch córeczki robi się zbyt duży i zaczyna wydawać z siebie dziwaczne odgłosy, wówczas Kuba intensywnie go masuje i płucze jelita. Laura tego nienawidzi, ale całą swoją dziecięcą główką stara się zrozumieć, że tak trzeba. I przez łzy strachu pozwala nam wykonywać wszelkie zabiegi. To jedyna skuteczna metoda z tych bezoperacyjnych – innej jak na razie nie wymyślono.

Jutro i pojutrze Laura jedzie do szpitala na powtórzenie badania jelit, a dokładnie wlewu z kontrastem. Jest ono niezbędne do sprawdzenia kondycji jej przewodu pokarmowego. Niestety, oznacza to kolejne naświetlenie córki promieniami rentgenowskimi – już piąty raz w ciągu ostatnich ośmiu miesięcy. Nie mamy jednak wyjścia, ponieważ zwykłe USG nie jest w stanie zobrazować brzucha Laury w efektywny sposób, a tym samym opracować skutecznego leczenia choroby Hirschsprunga.

Z drugą córeczką też byliśmy ostatnio na badaniach, wykonując jej standardowe USG stawów biodrowych, a także na wszelki wypadek USG jelit oraz mózgowia. Muszę przyznać, że to dla mnie zupełnie nowe, dziwne, ale jednocześnie piękne doświadczenie – słyszeć od badającego dziecko lekarza słowa „okaz zdrowia, znakomicie, idealnie”. Nigdy wcześniej nie zaznałam takiego luksusu…

A poza tym, już zupełnie doszłam do siebie fizycznie i psychicznie. Dlatego z wielkim entuzjazmem odpaliłam aparat fotograficzny, który przez ostatnie miesiące ciąży leżał zakurzony, bo nawet nie miałam siły go podnieść. Teraz reaktywowany poszedł w ruch i trzaska sesje zdjęciowe dwóm dziewczynom – starszej, która po przekroczeniu 15 kilogramów wagi znów fotogenicznie zaokrągliła się na buzi oraz młodszej, która na matczynym mleku zrobiła się okrągła już dosłownie wszędzie. Czekajcie więc na liczne zdjęcia – na pewno będą, bo kto raz pokochał fotografię, nie jest już w stanie się od niej uwolnić. 😉

PS.

Ten śnieg, to już historia.