Jak ryba w wodzie

Autor: Emilia, mama Laury Data: grudzień 9, 2014 Kategoria: Historia Laury | komentarzy 51

Kąpiel to wyjątkowa przyjemność dla ciała i dla ducha, która czasami potrafi zdziałać najprawdziwsze cuda. Może na przykład doprowadzić do stanu używalności makabrycznie brudne dziecko (chociaż niestety tylko na chwilę). Potrafi odprężyć ciało, zrelaksować umysł i dać człowiekowi poczucie, że oto podstępnie wykradł domownikom chwilę tylko dla siebie. Ale kąpiel, zwłaszcza w niezbyt ciepłej wodzie, potrafi też coś znacznie ważniejszego – może stać się skutecznym lekarstwem na klątwę Ondyny…

Kiedy Laura ma gorszy dzień, słabo oddycha, boryka się ze spadkami saturacji lub zachowuje niczym śnięta ryba, jest na to jeden niezawodny sposób. Należy wsadzić ją do wanny i odkręcić letnią wodę, która przez chwilę będzie spływać po jej skórze. To w zupełności wystarczy, żeby przez następne dwie godziny nasza córka mogła całkowicie zapomnieć o swojej chorobie. I oddychać niczym zdrowy człowiek, znów tryskać nadmiarem energii oraz pomysłami na szalone zabawy, nawet, jeśli jest już godzina dwudziesta druga.

Woda, zwłaszcza chłodna, a najlepiej jeszcze z mocnego prysznica, intensywnie masuje i pobudza skórę. Ta z kolei przewodzi doznania za pośrednictwem nerwów i powoduje, że człowiek zaczyna czuć się zupełnie inaczej. Zwykły strumień wody intensywnie pobudza cały układ współczulny, wpływa na działanie wszystkich narządów wewnętrznych i to właśnie dzięki temu klątwa Ondyny na jakiś czas jest zmuszona usunąć się w cień…

To naprawdę działa, pobudza do życia, dodaje energii oraz skutecznie wspomaga oddychanie. I sprawdza się nie tylko u ludzi chorych na CCHS, ale także u tych zdrowych, co mogę potwierdzić na podstawie codziennych obserwacji. Jest w naszym domu taki szaleniec o imieniu Kuba, który każdego ranka bierze lodowaty prysznic, bez jednego grama ciepłej wody!!! Zimą, gdy rury przymarzają, woda jest jeszcze bardziej lodowata, ale jakoś wcale go ten fakt nie zniechęca. Pojęcia nie mam, jak facet to wytrzymuje, ponieważ ja na samą myśl o zimnej wodzie wpadam w kompletną histerię. Jednak prawdą jest, że za każdym razem, gdy Kuba podda się tym straszliwym torturom, natychmiast zmienia się jego samopoczucie – budzi się nawet po najbardziej zarwanej nocy, odnajduję energię we wszystkich tych miejscach, z których podobno wcześniej wyparowała i w dodatku od rana tryska humorem.

Podsumowując, w naszym domu tylko ja jedna chodzę wiecznie niewyspana. No cóż, już chyba wolałabym zjeść surową żabę, niż wleźć do zimnej wody…

PS.

Ostatnio Laura umazała sobie ręce jakąś czarną substancją, w wyniku czego intensywny kolor z jej skóry zmywaliśmy przez następne trzy dni… Oficjalna wersja głosi, że czarne zabarwienie dłoni powstało w wyniku bliskiego spotkania bibuły oraz szklanki wody. Niemniej jednak krążą pogłoski, że Laura tak bardzo podekscytowała się ostatnim spotkaniem ze Świętym Mikołajem, że postanowiła jeszcze raz go zobaczyć i w tym celu własnoręcznie wyczyściła komin. Aż do Świąt właśnie takiej wersji będziemy się trzymać. 😉