Ach, co to był za dzień!

Autor: Emilia, mama Laury Data: czerwiec 4, 2014 Kategoria: Historia Laury | komentarzy 25

W Dniu Dziecka połączyliśmy przyjemne z pożytecznym, czyli udział w imprezie propagującej ekologię, promocję własnej firmy oraz wyśmienitą zabawę dla naszej córeczki. Zostaliśmy zaproszeni na Rodzinny Piknik Ekologiczny przez Miejski Dom Kultury w Redzie, ponieważ nasz domek z kartonu i inne kartonowe zabawki z naszego sklepu były tam jedną z głównych atrakcji przewidzianych dla dzieci. I tak oto po przyjeździe na miejsce ja rozstawiłam stoisko handlowe i zamieniłam się w hostessę, wabiąc swoim uśmiechem potencjalnych klientów. Laura natomiast rzuciła się w wir dobrej zabawy, a Kuba przez cały dzień robił za jej ochroniarza i pielęgniarza.

Pogoda była po prostu idealna do tego, aby cały dzień spędzić na świeżym powietrzu. Na imprezę przyszły tłumy ludzi – głównie rodziców z dziećmi, które od razu przystąpiły do testowania wszystkich znajdujących się tam atrakcji. Dlatego też nie minęło zbyt wiele czasu, a już nasze śnieżnobiałe zabawki z kartonu zmieniły się w budowle i pojazdy mieniące się chyba wszystkimi kolorami tęczy. W ruch poszły farbki, kredki, ołówki, pędzle, patyki, a nawet palce – pomysłowe dzieciaki szturmem przystąpiły do kolorowania zabawek, prześcigając się w kreatywności.

Na placu obok również działy się bardzo ciekawe rzeczy – przedstawienia teatralne o tematyce ekologicznej, konkursy w puszczaniu baniek mydlanych czy rysowaniu kredą po chodniku, wspólne śpiewanie piosenek oraz rozmowy animatora z dziećmi, który wyjaśniał maluchom, dlaczego warto segregować śmieci, używać ekologicznych opakowań i każdego dnia dbać o środowisko naturalne.

Ale z punktu widzenia Laury, najwspanialszą atrakcją na całej imprezie były wielkie dmuchańce, a dokładnie dmuchany statek piracki z gigantyczną zjeżdżalnią. Ku przerażeniu Kuby, Laura postanowiła się tam wspiąć i zjechać kilka metrów w dół… Ja na szczęście tego nie widziałam – może i lepiej, bo zawał serca miałabym gwarantowany.

Kuba też był przerażony i do końca miał wątpliwości, czy pozwolić Laurze zjechać z czegoś tak ogromnego, zwłaszcza, że jako dziecko z obniżonym napięciem mięśniowym jest mniej sprawna od rówieśników. Jednak potrzeba uszczęśliwienia córki zwyciężyła zdrowy rozsądek, a Laura widząc przyzwolenie tatusia nie czekała długo i ambitnie rozpoczęła wspinaczkę.

Już na pierwszy rzut oka było widać, że kondycją zdrowotną Laura wyraźnie odstaje od innych dzieci, że jej ruchy są bardziej flegmatyczne i mniej skoordynowane. Ale jej to jakoś w ogóle nie przeszkadzało – wspinała się dzielnie, korzystając tylko od czasu do czasu z pomocy Kuby lub obsługi zjeżdżalni. W końcu znalazła się na samym szczycie, spojrzała w dół i…, czego można się było spodziewać, zamarła z przerażenia :).

Na szczęście na górze były dwie starsze dziewczynki, które mimo młodego wieku wykazały się ogromnym taktem i empatią. Ustąpiły Laurze miejsca, wzięły ją za rączkę i skutecznie dodały jej otuchy. W końcu Laura pokonała strach i zjechała z tej przeogromnej zjeżdżalni, fundując sobie niesamowite przeżycie. A Kuba przyznał mi się później, że obserwując to wszystko z dołu miał nogi jak z waty i sam był bliski zawału…

Laura początkowo wykazywała mnóstwo wigoru, jednak po jakimś czasie zmęczenie wzięło górę nad ambicją, a choroba Laury dała o sobie znać. Córeczka poczuła się osłabiona i poprosiła, aby zanieść ją do samochodu i podłączyć do respiratora. Tak też zrobiliśmy, jednocześnie doceniając fakt, że Laura sama mówi nam o swoim samopoczuciu i o swoich potrzebach. Jeszcze jakiś czas temu Kuba i ja musieliśmy się wszystkiego domyślać, ale teraz już córka sama nam sygnalizuje, że potrzebuje odpoczynku, respiratora, snu, oczyszczania rurki tracheotomijnej czy przewijania.

Wystarczyło dwadzieścia minut podłączenia córeczki do aparatury, aby przewentylowała się i ponownie naładowała akumulatory. Po tym czasie wyszła z samochodu jak nowo narodzona, z nową energią do szaleństw i zabawy. Laura znów pobiegła do dzieciaków szukając nowych wrażeń, a Kuba chodził za nią cały czas jak cień, aby nie zgubić jej w tym wielkim tłumie.

Rodzinny Piknik Ekologiczny udał się po prostu wyśmienicie. Dopisało wszystko, od pogody począwszy, na dobrych humorach uczestników kończąc. Niemal każdy dzieciak wychodził z imprezy z buzią umorusaną od waty cukrowej i z wypełnionym helem balonem :). Kończyliśmy dzień bardzo szczęśliwi, roześmiani i opaleni, niczym po powrocie z tropikalnych wakacji!

Laura tego dnia spisała się na medal – przez cały dzień była bezproblemowa i chętna do zabawy. Nie licząc dwudziestominutowego epizodu z respiratorem oraz jednego oczyszczania rurki tracheo za jakimś drzewem, nie musieliśmy niczego przy niej robić. Nawet zmieniać pieluchy nie trzeba było, gdyż przez całą imprezę była zupełnie sucha.

Na koniec, razem w wieloma innymi uczestnikami pikniku, wylądowaliśmy w pobliskim fast foodzie, gdzie Laura zjadła pierwszego w swoim życiu prawdziwego hamburgera. I przeżyła – jej przewód pokarmowy też! W związku z tym stawiamy kropkę nad i, a tegoroczny Dzień Dziecka ogłaszamy wszem i wobec za baaaaardzo udany 🙂

Ps.

Właśnie udzieliłam wywiadu portalowi MamoPracuj.pl z powodu wygrania konkursu organizowanego przez ten portal. Gdyby ktoś miał ochotę przeczytać, to zapraszam tutaj.