Bajka na dobranoc

Autor: Emilia, mama Laury Data: październik 13, 2014 Kategoria: Historia Laury | komentarzy 18

Każdy, kto ma dziecko, wie, że najlepsza nauka jest poprzez zabawę, że wszelką teorię najlepiej przełożyć na praktykę, a najgorsze strachy najdoskonalej oswaja się przy pomocy bajek. W naszym życiu jest wiele takich strachów – czają się pod łóżkiem, za szafą, w samochodzie i na spacerze. Właściwie są w każdym miejscu, w którym przebywamy i tylko wyczekują okazji, aby się na nas rzucić… A najgroźniejszy i najbrutalniejszy z nich mógłby na zawsze rozdzielić Laurę z rodzicami. Ten potwór ma wielkie zęby, ostre pazury, przekrwione oczy i gęste brunatne futro. Atakuje zawsze z zaskoczenia i nie zna litości. A na imię mu „Spadek Saturacji”…

Trudno go oswoić, zwłaszcza, że wydaje się kompletnie nieosfajalny. Ciężko też Laurze wytłumaczyć (tak, by pojęła swoim dziecięcym rozumem), dlaczego wciąż każemy jej się przed tym potworem bronić. Że nie może ona ani razu zaniechać walki, gdyż poddanie się oznaczałoby koniec wszystkiego… Trzeba więc córce tłumaczyć tak, żeby jej nie straszyć, ale z drugiej strony, aby zrozumiała powagę sytuacji. Najłatwiej robi się to właśnie przy pomocy bajek.

Ale nasze życie, to nie jest bajka. Dlatego czasami trzeba dostosować bajkę do życia…

Pan kotek był chory i leżał w łóżeczku,
I przyszedł pan doktor: „Jak się masz, koteczku?”
— „Źle bardzo…” — i łapkę wyciągnął do niego.
Wziął za puls pan doktor poważnie chorego,
I dziwy mu prawi: — „Zbyt słabo się oddychało,
Co gorsza, saturacji się nie pilnowało!”

„Źle bardzo… gorączka! źle bardzo, koteczku!
Oj! długo ty, długo poleżysz w łóżeczku…
I bawić się nie będziesz, respirator i koniec!
Broń Boże fikołki, podskoki lub taniec!”
— „A klocków nie można? — zapytał koteczek —
Lub z gry planszowej choć parę kosteczek?”
— „Broń Boże! Respirator i dyjeta ścisła!
Od tego pomyślność w leczeniu zawisła”.

I leżał koteczek; zabawki i klocki
Nietknięte, z daleka pachniały mu myszki.
Patrzcie, jak złe nieoddychanie! Kotek przebrał miarę,
Musiał więc nieboraczek srogą ponieść karę.
Tak się i z wami dziateczki stać może;
Od spadku saturacji strzeż was Boże!

* Moja przeróbka wiersza oparta jest na oryginale pt. „Chory kotek” autorstwa Stanisława Jachowicza.