Taką mam nadzieję

Autor: Emilia, mama Laury Data: sierpień 18, 2011 Kategoria: Historia Laury | komentarzy 497

Od wczoraj jesteśmy już w szpitalu i przygotowujemy się do jutrzejszego zabiegu. Laurka ma robione wszystkie niezbędne badania oraz przechodzi proces oczyszczania przewodu pokarmowego. Przez całą dobę musi być na czczo, a podawać jej można wyłącznie wodę z płynem przeczyszczającym.  Pozostało zaledwie kilkanaście godzin do jednego z najważniejszych wydarzeń w życiu mojej córeczki. Jest to także jedna z najważniejszych rzeczy z punktu widzenia mojej matczynej miłości… Bardzo się boję, ale mimo to czekam na jutrzejszy dzień z niecierpliwością i z wielką nadzieją…

Operacja Laury rozpocznie się jutro o godzinie 9:00 i potrwa od 7 do 10 godzin. Po powrocie z bloku operacyjnego córeczka zostanie umieszczona na Oddziale Intensywnej Terapii na około trzy dni, a ja będę czuwać przy niej na tyle mocno, na ile pozwoli mi personel Intensywnej Terapii. Jeśli stan dziecka będzie stabilny, to po trzech dniach zostanie ono przetransportowane do Kliniki Chirurgii i Urologii Dzieci i Młodzieży, mieszczącej się w tym samym szpitalu. Przez następnych kilka tygodni naszego pobytu na oddziale chirurgicznym będę mogła być przy córce całą dobę i osobiście się nią opiekować. A później, obie wrócimy do domu – szczęśliwe…

Taką mam nadzieję…

***

19.08.2011, godz. 23:00 Informacja na temat przebiegu operacji:

Kochani!

Przepraszam, że tak długo musieliście czekać na wieści, ale byłam do tej pory przy córce i zupełnie nie miałam głowy do pozostałych spraw.

Operacja Laury przebiegła lepiej, niż się spodziewano. Miała trwać od 7 do 10 godzin, a trwała zaledwie 6,5 godziny. Wszystko poszło bardzo sprawnie, bez powikłań śródoperacyjnych, stan Laury przez cały czas był stabilny i nie wystąpiła żadna sytuacja zagrażająca jej bezpieczeństwu. Zarówno lekarze chirurdzy jak i anestezjolodzy są bardzo zadowoleni z przebiegu przeprowadzonej operacji i z córeczki, która okazała się niezwykle silna.

Prawda jest jednak taka, że dopiero najbliższe dni pokażą, czy zabieg się udał… Teraz należy się spodziewać gwałtownej reakcji organizmu na tą potężną operację. Wystąpi z pewnością gorączka, opuchlizna i ostre biegunki. Niestety, po zabiegu najpoważniejszym i nieuniknionym powikłaniem będą ostre biegunki, utrzymujące się nawet do czterech miesięcy. Lekarze przewidują do dwudziestu luźnych i kwaśnych stolców dziennie, które mogą spowodować bardzo poważne odparzenia skóry wokół odbytu. Oczywiście ja zrobię wszystko, co w mojej mocy, aby temu zapobiec.

Obecnie Laura przebywa na oddziale Intensywnej Terapii, na którym nie wolno zostawać na noc. Jest jeszcze nieprzytomna, pod wpływem leków uspokajających i przeciwbólowych. Ma założoną sondę do żołądka, cewnik do pęcherza moczowego, dren do jamy brzusznej, przez który wycieka nadmiar krwi oraz specjalny klin w odbycie. Oczywiście są też opatrunki na brzuszku – jeden po przeprowadzonej operacji, drugi po zlikwidowanej stomii. Niestety, organizm Laury już zaczyna reagować na przeprowadzoną dziś ingerencję w jej ciało – kiedy się  z nią żegnałam, miała 38 stopni gorączki…

Najbliższe dni będą kluczowe dla mojej małej dziewczynki i tak naprawdę dopiero po tym czasie będzie można określić rokowania co do jej dalszej rekonwalescencji. Postaram się każdego wieczoru zamieszczać tutaj nowe informacje o jej stanie zdrowia, a za kilka dni opublikuję nowy dłuższy wpis.

Dziękuję Wam Kochani za cudowne wsparcie i za modlitwę – nawet nie zdajecie sobie sprawy, jak wiele to dla nas znaczy…

***

20.08.2011, godz. 22:40 Informacja na temat przebiegu operacji:

Kochani!

Chciałabym się z Wami podzielić moją radością! Dziś Laura kilka razy się obudziła i była naprawdę w świetnej formie :). Jest jeszcze pod wpływem narkotycznych leków uspokajających, ale mimo to poznała mnie i od razu zaczęła psocić! Machała nogami tak mocno, że się przestraszyłam, iż uszkodzi sobie świeże rany na brzuchu. Ale ona nic sobie z tego nie robiła i machała dalej, wyciągała do mnie rączki i… pluła :). Potem próbowała wyrwać sobie z noska sondę, podnosiła się i rozglądała na wszystkie strony. Nie płakała, była pogodna, a gorączka całkowicie jej spadła. Jak na razie brzuszek w ogóle nie jest opuchnięty, więc jestem szczęśliwa i żyję nadzieją, że nadal Laura będzie dochodzić do siebie w tak szybkim tempie.

Córeczka jest pod stałym nadzorem lekarzy i pielęgniarek z Intensywnej Terapii, którzy opiekują się wyłącznie nią. A dzieje się tak dlatego, że Laurka jest jedynym pacjentem na tym oddziale. Akurat się złożyło, że nie ma tam żadnych innych chorych dzieci – wszystkie łóżka wolne, więc uwaga personelu może skupić się wyłącznie na moim dziecku. Dodatkowo dwa razy dziennie Laurę odwiedzają chirurdzy i dokładnie sprawdzają, w jakiej jest ona formie.

Wasze modlitwy i słowa wsparcia przynoszą efekt :). Dziękuję…

PS: mam chwilowy problem techniczny z działaniem Newsletter, dlatego do czasu usunięcia awarii nie będę mogła wysyłać Wam powiadomień o zamieszczanych tu nowych wpisach.

***

21.08.2011, godz. 22:00 Informacja na temat przebiegu operacji:

Kochani!

Laura wciąż bardzo silna i dzielna – dziś chwyciła się rączkami za szczebelki łóżeczka i próbowała podnieść się do pozycji siedzącej. Jednak jej stan zdrowia od wczoraj trochę się pogorszył. Jelitka niestety jeszcze się nie otrząsnęły z pooperacyjnego szoku i wciąż nie podjęły pracy. Brzuszek z tego powodu mocno spuchł, znów pojawiła się gorączka oraz problemy z oddawaniem moczu. Laura musi przyjmować silne leki: moczopędne, przeciwbólowe, przeciwgorączkowe oraz antybiotyki osłonowe. Miała też przetaczaną krew i przez cały czas jest żywiona przy pomocy kroplówki. Na szczęście lekarze zaczęli już jej zmniejszać leki otępiające mózg – dziś została odstawiona morfina, a jutro będą zmniejszane dawki pozostałych specyfików.

Teraz jedynym lekarstwem na nasze problemy jest czas – tylko on może przynieść poprawę zdrowia i ulgę w cierpieniu mojej córeczce. Pozdrawiam wszystkich!